Zorg is een kwestie van fatsoen en respect. Wij staan immers op de schouders van hen die ooit zelf hebben verzorgd en gezorgd. Nu is het onze beurt om met net zoveel liefde en aandacht ons steentje bij te dragen.
Samen zorgen op een moment van de dag gaat in onze mening daarom altijd over een groot tijdsbestek. Het gaat over generaties. Oud en jong naast elkaar. Je kunt je zelfs afvragen dat als wij zorg verlenen of er dan ten diepste ook zorg wordt verleend aan ons. Het doet namelijk ook iets met ons eigen hart. Zo nieuw zien wij dat. Zorg is een verbinding van mens tot mens. Gelijkwaardig in onze ogen. Niemand is beter dan de ander en iedereen is welkom bij ons. Onze zorg is nooit standaard, omdat de zorg elke dag weer nieuw is. Iedere dag kent immers z’n eigen wonderlijke omstandigheden.
Wij zien ons werk nooit als routinematig. Wij willen zorg nooit opsparen voor een andere dag. Wij gebruiken de zorg goed, zoals we de dag ook goed gebruiken. Iedere dag nieuwe zorg. Zo uniek als de dag is, de mens is, is ook onze zorg.
