We kregen een Stapcursus waarin je veel leerde van de problematiek rondom kinderen (gezinnen), maar wij leerden ook veel van elkaar. Met nog vele andere toekomstige pleegzorgouders kwamen wij een maand lang iedere dinsdagavond bij elkaar. Nadat wij de cursus succesvol hadden afgerond, kwamen wij op de wachtlijst te staan.
Al snel kregen wij een telefoontje met de vraag of er een casus aan ons voorgelegd mocht worden. Wij lazen de casus. Na een paar dagen besloten we dat we dit gingen doen. Er volgde goede matchinggesprekken. Een ontmoeting met ouders en gesprekken met onze gezinsbegeleider. In juli 2018 werd ons eerste logeerkindje geplaatst bij ons. Het was spannend voor beide kanten, maar al snel voelde het goed. Samen zochten we spulletjes uit voor zijn nieuwe kamer, zodat hij zich veilig en vertrouwd kon gaan voelen. Zo had hij een eigen plekje bij ons in huis.
Om het weekend maakten wij er een feestje van als hij bij ons kwam. Twee jaar later kwam ook zijn broertje mee, zo klein als hij was voelde hij zich ook snel thuis bij ons.
Onze families hebben ook zeker bijgedragen aan het feit dat de kinderen zich welkom voelen binnen onze gezinnen. En ze voelen zich ook geliefd bij hun. Onze neefjes en nichtjes zien de kinderen echt als neefjes en dat maakt het zo mooi, ze zijn erg geliefd.
In de vakantieperiodes proberen wij zo veel mogelijk weken aan te bieden om ouders te ontlasten en de kids geweldige weken van ontspanning te geven. Twee jaar geleden kregen wij de vraag om twee crisiskindjes ernaast op te vangen voor zes weken. In principe hadden wij dit nog nooit gedaan. Maar wij konden het niet over ons hart verkrijgen dat dit niet zou gaan lukken in de zomervakantie. En zo zaten wij ineens met vier kinderen aan tafel. Het is heel bijzonder hoe het aanpassingsvermogen van kinderen is.
Ze speelden met elkaar, hielden van elkaar, maakten ruzie met elkaar, maar bovenal hadden ze respect voor elkaar. En was het moeilijk na zes weken elkaar weer los te laten. Voor ons een eyeopener dat crisiszorg ook wel bij ons past. En mocht het aan de orde zijn, dat ze ons hier altijd voor kunnen benaderen. Wat een bijzonder en intens mooie weken hebben wij destijds met elkaar gehad. Het moeilijke eraan is natuurlijk dat je ze op een gegeven moment weer moet loslaten.
Ze kunnen er in ieder geval op vertrouwen dat de kinderen naar een pleeggezin toegaan waarin ze alle mogelijkheden krijgen om in alle liefde op te kunnen groeien. Op het moment van schrijven komen de kinderen nog steeds om het weekend bij ons. Wij hopen in de toekomst nog meer te kunnen betekenen voor verschillende kinderen.
Dat kinderen zichzelf kunnen zijn, dat je ze ziet veranderen en ze in je hart sluiten. Dat maakt pleegzorg zo mooi! Het is niet altijd makkelijk, maar als je kijkt waar je het voor doet ben je de moeilijke dingen snel vergeten.
Omdat er zoveel vraag naar pleegzorggezinnen zijn, maar ook naar logeergezinnen, leek het mij wel goed om ons verhaal te delen.
Heb jij liefde over en ben je enthousiast geworden of zou je meer informatie willen hebben, kijk dan eens bij jou in de buurt naar de desbetreffende pleegzorgaanbieder.
Want met elkaar maken wij de wereld een stukje mooier en liever!
Groetjes
Wendy Zwiep
