Prachtig vond ik het om te zien hoe jij met grote stappen vooruitging en weer plannen ging maken en vooral veel leuke dingen ging doen. Dus elke keer hadden wij het weer over een leuke shopexpeditie, een leuke koffietent, museum of concert.
Toen kwam die nare hoest. Maar ach wat wil je, het hele land lag plat door de griep. De wond die je had na je operatie ging ook maar niet dicht. Toch alles maar even laten checken.
Het slechtste nieuws kwam. Geen hoop meer. Inmiddels zijn wij zo aan elkaar gewend dat jij je tranen met mij deelt en ik een arm om jou heen sla en jij dit fijn vindt. Ik probeer mijn tranen niet te laten zien, maar thuis huil ik om jou.
Lief mooi dapper mens, ik hoop je volgende week nog weer te zien.
Je thuishulp
